Cyrillische Letterkunde

Het Cyrillische schrift is het taalkundige gereedschap van de Russen, Oekraïners en van enkele andere volkeren van de voormalige Sovjet-Unie, maar ook de Bulgaren, Serven, Montenegrijnen en Macedoniërs bedienen zich ervan. Het is een alfabet dat in het Westen symbool staat voor een andere cultuur. Toch zijn de meeste talen die in het cyrillische schrift worden geschreven nauw verwant aan onze westerse talen, alhoewel wij het Latijnse alfabet gebruiken. In Cyrillische letterkunde belichten vijf auteurs diverse aspecten van dit schrift. Vanzelfsprekend wordt ruimschoots ingegaan op de ontstaans- en ontwikkelingsgeschiedenis van het cyrillische alfabet. Zo zal de lezer een antwoord vinden op de vraag waarom vele Slavische volkeren in het verleden voor dit schrift hebben gekozen. Speciale aandacht gaat uit naar de bemoeienissen van tsaar Peter de Grote met de modernisering van het Russische alfabet. Voor dit project ging hij te rade bij Amsterdamse letterontwerpers. De vormgeving van de cyrillische letters is overigens een verhaal apart. In een vergelijking met de Latijnse karakters wordt het cyrillische schrift in dit boekje op zijn typografische merites bekeken. Daarnaast kan de lezer kennismaken met de experimenten van enkele avant-gardistische dichters en beeldend kunstenaars, die in het begin van deze eeuw het cyrillische alfabet wilden verfraaien. Cyrillische letterkunde is een ruim geïllustreerd en wordt besloten met een handig overzicht van de diverse transcriptiesystemen voor het omzetten van cyrillische letters in Latijnse.