Het schip der doden

Twee gezinnen met jonge kinderen staan op het punt aan boord te gaan van een veerboot. Net als ze de loopplank willen opstappen, breekt onder een grote groep bejaarden paniek uit. Op volle zee neemt de waanzin onder de oudjes allengs toe. In een grotesk pandemonium van gekte rollen kunstgebitten, pruiken, brillen overr het dek en moet de verteller, vader van een van de gezinnen, de razende horde bejaarden van zich afslaan.

De oude mensen belichamen voor de verteller de perversiteit van de twintigste eeuw: egoïstisch en zonder mededogen hebben zij Auschwitz en het communisme mogelijk gemaakt, en in de benarde ruimte van het schip tonen zij hun ware gezicht. Als de haven in zicht komt, raken de bejaarden weer in de plooi van hun huichelachtigheid en doen alsof er niets gebeurd is.

Petr Placák (1964), schrijver, publicist, werkte na de Fluwelen Revolutie in 1989 voor diverse dag- en weekbladen en studeerde geschiedenis. Zijn prozadebuut in 1990 werd onderscheiden met de Jiří Orten-Prijs. In 2001 publiceerde hij de verhalenbundel Op reis naar het avontuur, met daarin Het schip der doden. Recent verscheen van hem een omvangrijk essayistisch werk onder de titel De stille, waarin hij een beschouwing geeft op het dossier dat de geheime dienst tijdens het communisme over hem had aangelegd. Dit boek werd onderscheiden met de Magnesia Litera Prijs in de categorie non-fictie.