De spraakkunst der liefde

De tien liefdesverhalen van Nobelprijswinnaar Ivan Boenin die in deze bundel zijn opgenomen behoren tot de hoogtepunten van zijn werk. De verhoudingen die hij beschrijft zijn steeds kort, maar hevig. En hoe feller en volmaakter de liefde is, hoe sneller zij gedoemd is af te breken, vaak eindigt de verhouding door moord of zelfmoord. Maar al is de liefde kortstondig, de herinnering eraan verdwijnt niet en bepaalt soms een heel leven. ‘Seks en liefde, vaak vluchtig, soms verboden, bron van het hoogste geluk en de diepste wanhoop, zijn de centrale thema’s… Boenins personages zijn overgevoelig, egocentrisch, maar volkomen herkenbaar; zijn beheerst meesterschap weet het gevaar van gekunsteldheid steeds te vermijden’. (Gordon McVay in The Times Higher Education Supplement.) De vertaling is van Jan Robert Braat, het nawoord is van de Engelse slavist en Boenin-kenner David Richards. Ivan Boenin (1870-1953), telg uit een verarmde adellijke familie, werd rond 1900 bekend met novellen over het Russische platteland. Na de revolutie in 1917 emigreerde hij naar Frankrijk, waar hij tot zijn dood woonde. In 1933 kreeg hij de Nobelprijs voor zijn autobiografische roman Het leven van Arsenjev. Hij is lang ondergewaardeerd; de laatste jaren wordt hij weer erkend als een groot schrijver, een modern romanticus, met een Proustiaanse gevoeligheid.