Een dood die niets bewijst

Een dood die niets bewijst (1931) is het verhaal van de liefde tussen Sandu en Irina, die niet zonder elkaar kunnen, al lijkt er weinig te zijn wat hen werkelijk bindt. Aan de ene kant wil Sandu dat Irina er voor hem is, maar aan de andere kant bevredigt haar aanwezigheid hem niet. Zelf durft hij geen stappen te zetten. Hij kan eigenlijk alleen van Irina af als zij een ander kiest of komt te overlijden. Deze beide gedachten, Irina met een ander en Irina dood, zijn funest voor Sandu’s gemoedsrust. En zo kwellen ze elkaar tot aan het fatale einde, dat ook geen uitsluitsel biedt …

"De innerlijke monoloog als verhaaltechniek, het rationaliseren van de gevoelswereld van zijn personages en de ironische ondertoon heeft Holban gemeen met modernistische tijdgenoten als Max Blecher en Mihail Sebastian." - De Leesclub van Alles

Anton Holban (1902-1931) wordt beschouwd als een van de grondleggers van de moderne roman in de Roemeense literatuur van het interbellum. De literaire kring waarin Holban zich bevond, wilde de Roemeense cultuur 'synchroniseren' met voornamelijk de Franse. Holban gaf de kring met 'Een dood die niets bewijst' precies dat waarnaar werd verlangd: een psychologische roman, waarin de analyse van gevoelens en houdingen belangrijker is dan een narratief stramien. 'Een dood die niets bewijst' is nog steeds een sprekend voorbeeld van deze Roemeense stroming, die veel literatuur van hoog gehalte heeft opgeleverd.

De vier romans die Anton Holban schreef, voor zijn vroegtijdige overlijden, gaan allemaal over moeizame liefdes. Hij benadert die liefdes rationeel, intellectueel, zelfs de lichamelijke liefde wordt ondergeschikt gemaakt aan de psychologische beleving ervan. 

In de serie OOST! verschijnt nog niet eerder in Nederlandse vertaling gepubliceerd werk van Oost- en Midden-Europese schrijvers.