Een verwaarloosde plek

Na jaren van poëzie, begon Cholin begin jaren zeventig proza te schrijven. Net als zijn gedichten van zijn prozateksten heel kort. Ze hebben meestal de vorm van een anekdote, soms realistisch, soms grappig, soms absurd, Geweld, drank, corruptie, naïviteit en soms stommiteit spelen een belangrijke rol. En bijna altijd gaat het om het verschil tussen de echte werkelijkheid en de werkelijkheid zoals die in de Sovjetvisie bestaat. Cholin legt dat verschil meesterlijk bloot, net als in zijn poëzie lapidair, maar duidelijk begaan met het lot van de gewone mensen.