Verhalen uit Pantoffelland

Je rent door de straat met een paardenkop achter je aan. Uitgestorven, maar nee, gewoon een discreet onverschillige of stomverbaasde wereld. Een man met twee kersentakken in bloei, hoewel het niet het jaargetijde is. Dan, in een aquariumkamer. En dan, een andere man die je ‘Slaap!’ toefluistert. Het licht van de grijze lucht boven het veld met rijpe tarwe. En door het kruim van het brood heb ik een tunnel naar je toe gegraven. Een witte, donzige tunnel naar je toe. Vertelde hij me.

Doina Ioanid verkent in haar literaire werk uitsluitend in prozagedichten de vrouwelijke persoonlijkheid. Na Het juffertje van marsepein in 2000 (bekroond met de prijs Prima Verba), Het is de tijd om oorbellen te dragen in 2001, Het boek van de buiken en de eenzaamheid in 2003, Overgangsgedichten in 2005, Ritmen om de vrouwtjesegel te temmen in 2010 en Naden in 2014 is Verhalen uit Pantoffelland haar nieuwe bundel in Nederlandse vertaling van Jan H. Mysjkin.